Uzun zaman oldu burada yazılarım ile sizlerle buluşmayalı…  Yazmayı da özledim, yazmak için insanın içinde yaşayan heyecanı da… neden yazamadım…

Ülkemizin içinde bulunduğu buhranlı durum benim ruh halime de yansıdı… En son yazım 2 kasım 2015… o günden bugüne ülkemiz de yaşanan terör saldırıları… Üzülmemek elde değil, üzülürken de düşünmemek elde değil ne olacak, sonuçta nereye varılacak diye… Allah; ülkemizi, biz masum insanları, çocukları korusun… Ülkemiz, eşsiz güzelliklerle dolu iken bu güzellikleri doyasıya yaşamak varken, neyin kavgası, neyin paylaşılamaması, hele ki şu kısacık hayatta… Bence herkese yetecek kadar güzelliklerin kıymetini bilelim… Ülkemizde yaşanan terör saldırılarının bir türk vatandaşı olarak son bulması dileği ile; Terör saldırısında hayatını kaybedenlere Allahtan rahmet, yakınlarına sabırlar, yaralılara acil şifalar diliyorum…. Zor durumda olan herkesin Allah yardımcısı olsun.

Her gün gazete manşetinde yer alan haberler ile “Türkiyem” nereye doğru gidiyor diyorum, nedir bu insanlardaki vahşet patlaması, nedir bu insanlardaki sadece anı düşünüp 10 dk. sonrasını bile düşünmeden yaşamalar…

Neler yapılmalı diye düşünsek, ipin ucunu bir yerden tutmak istesek, tutulacak gibi değil… Eğitim ailede başlar diyoruz, aile içi çarpık ilişkiler manşetlerde yer alır oldu. Eğitim okulda devam eder diyoruz, öğretmenlerin çocuklara yaptığı muameleleri manşetlerde okur olduk. Eğitim din ile desteklenmelidir diyoruz, imamın vicdansızlığı ahlak dışı davranışlarını manşetlerde okur olduk. Nedir bu durum…. Şaşmamak, korkuya kapılmamak, hep bir şüpheci olmamak elde değil….. Allah sonumuzu hayır etsin….

Yine de umudumuzu kaybetmeyelim, herkes bozuldu, her yer kötü bir tek ben mi değiştirecem bir şeyleri demeyelim ve var gücümüz, inancımız ile hep doğru ve dürüst olalım…

Sevgi ve Saygılarımla…